உங்களுக்கு கவிஞர் பாலபாரதியை தெரியுமா..

உங்களுக்கு கவிஞர் பாலபாரதியை தெரியுமா என்று கேட்டால், பாலபாரதியை தெரியும்...அவர் கவிஞரா என்று கேட்பவரும் உண்டு...சிலபேர்...எங்கியோ கேட்ட பேரா இருக்கு...ஆனா சரியா தெரியலை...என்பார்கள்...நான் சொல்வது வலைப்பதிவர்களை அல்ல...வலைபதியாதவர்களை சொல்கிறேன்...

எனக்கு தெரியும்...

சமீபத்தில் சென்னை சென்றிருந்தபோது கிழக்கு பதிப்பகம் சென்று பாலாவை சந்தித்தேன்...அப்போது அவர் எழுதிய "இதயத்தில் இன்னும்" என்கிற குறுங்கவிதை (ஹைக்கூ) தொகுப்பை பரிசளித்தார்...இதயத்தில் இன்னும் இருக்கின்றன சில கவிதைகள்....அட்டைப்படத்தில் மேலிருந்து கீழாக சற்று கோணலான பாண்ட்டில் இருந்த தலைப்பை பார்த்துவிட்டு என்னுடைய அண்ணன், என்ன கன்னட புக்கா ? என்று கேட்டுவைத்தான்...பிறகு புத்தகத்தின் பின் அட்டையை பார்த்து அதில் இருந்த ஒரு கவிதையால் மனம் கவரப்பட்டு முழுமையாக படித்து முடித்தபிறகே கீழே வைத்தான்...

அந்த கவிதை...

சமத்துவபுரம்...
கழிவுநீர் சுத்தம் செய்ய..
அதே கருப்பன்...

கவிதை என்றாலே தெறித்து ஓடும் ஒரு நபர் (அதான் என்னோட அண்ணன்) ஒரு கவிதை புத்தகத்தை கீழே வைக்காமல் படித்து முடித்தான் என்றால் அந்த எழுத்தின் வீச்சும், சொல்லின் தரமும் எப்படி இருக்கும் என்று நான் சொல்லவேண்டிய அவசியம் இல்லை...

சமூகம் பற்றித்தான் எழுதுவாரா என்று கேட்டால் அதுதான் இல்லை...காதலும் எழுதுகிறார்...அரசியலும் எழுதுகிறார்...சோகமும் எழுதுகிறார்...இயற்கையும் எழுதுகிறார்...தனிமையும் எழுதுகிறார்...

வந்துவிடுவாளோ அவள்...
தோட்டத்தில் காத்திருக்கும்...
இன்று பூத்த ரோஜா...

ஊழல் மந்திரி...
கறைபட்டிருக்குமோ...
அவர் ஏற்றிய தேசியக்கொடி...

இரவு முழுதும்
விழித்திருக்கவேண்டும்...
வானில் தனியே நிலா...

முள்வேலியிட
மனமில்லை...
கிழிபடுமோ காற்று...

மொட்டையாய் காடுகள்...
கோபுரங்களில்...
பறவைகள்...

விறகு விற்க...
பேரம் நடந்தது...
மர நிழலில்.....

புதிய நிலம்...
புதுப்பண்ணையார்...
பழைய கூலி...

புரியாத ஊர்...
புரியாத மொழி...
ஆறுதலாய் அதே நிலா...

குடிநீர் வசதியற்ற
கிராமம்...
உபசரிப்புக்கு "பெப்ஸி"

அவரை சந்தித்தபோது மதியம் லஞ்சுக்கு கிழக்கு பதிப்பகத்துக்கு பக்கத்தில் உள்ள ஒரு உணவகம் போனோம்..ஆழமாக பேசுகிறார்...அனானி பின்னூட்டம் வந்தால் அது யாரையாவது புண்படுத்தும் என்று தெரிந்தால் அனுமதிக்கவேண்டாம் என்று திட்டினார்...அல்லது செய்யுங்கால் முகம் பார்த்து உரைக்க நெஞ்சில் துணிவு வேண்டும் இல்லையா...அது கண்டேன்...சரி சரி என்று ஆமோதித்துக்கொண்டேன்...

பார்த்தவுடன் பலகாலம் பழகியதுபோல் பட்டென ஒட்டிக்கொள்ளும் மனப்பாங்கை சொல்ல மறந்துவிட்டேனே...வாய்யா...என்று சொல்லி தோளில் கைபோட்டு பேசும் மனநிலை எல்லோருக்கும் வந்துவிடாது...உள்ளத்தில் கள்ளமில்லாத வெள்ளந்தி மனிதர்களுக்குத்தான் அது கைவரும்...

சமூகம், அரசியல், கொள்கை எல்லாவற்றிலும் ஒரு தெளிவான மனப்பாங்கு கொண்டவர்...நான் சொன்ன ஒரு சில விஷயங்களையும் வெட்டி விவாதம் செய்யாமல் உடனே ஏற்றுக்கொண்டார்...இது வலைப்பதிவர்களிடம் இல்லாத விஷயமாச்சே...

அவர் கவிதை ஒன்றை கடைசியாக (புத்தகத்திலும் இதுவே கடைசி) சொல்கிறேன்...

கிணற்றுத்தவளைதான்...
நம்பிக்கையிருக்கிறது வாழ்வில்...
நிமிர்ந்தால் தெரியும் வானம்....

தமிழ்மணத்தில நட்சத்திரம் நீ....இன்னொரு நட்சத்திரம் பற்றி எழுதாதே என்றார் ஒரு நன்பர்...நான் அதை மறுத்தேன்...காரணம் சொல்லவா....

இவன் கிழக்கில் மலர்ந்த சூரியனாச்சே !!!!