நான் சந்தித்த அருமையான வலைப்பதிவர்கள்

வலைபதிய ஆரம்பித்து ஆறு மாதத்துக்கு மேல் ஆகிறது...வந்த புதிதில் அப்படி இப்படி வலைப்பூக்களை படித்து நேரத்தை கழித்துக்கொண்டிருந்த எனக்கு, சொந்தமாக ஒரு பதிவு ஆரம்பிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் வந்தது..வலைப்பூ போண்டா சந்திப்புகள் பற்றி அவ்வப்போது வரும் பதிவுகளை படித்துக்கொண்டிருந்த காலத்தில் பதிவர்கள் சிலருடன் மின்மடல் தொடர்பும் இருந்தது...அப்படி இப்படி என பல பதிவர்களை இந்த ஆறுமாதத்தில் சந்தித்தேன்...இன்னும் பலரை சந்திக்க வேண்டும் என்று ஆவல்...இந்த பதிவில் நான் சந்தித்த வலைப்பதிவர்கள் பற்றியும், நான் அவர்களுக்கு கொடுத்த தொல்லைகள் பற்றியும் எழுத ஆசை..(அதான் ஆரம்பிச்சுட்டயே, எழுதி தொலைக்க வேண்டியது தானே ? - மிஸ்டர் மனசாட்சி)

கானா பிரபா

பெங்களூருக்கு அலுவலக வேலையாக வந்தவர் லீலா பேலஸ் ஹோட்டலில் தங்கி இருக்கிறார் என்று மின் அஞ்சல் மூலமாக அறிந்தேன்..அவர் மொபைல் வேலைசெய்யாததால் லேண்ட் லைனில் பிடித்தேன்..உங்களை பார்க்க வருகிறேன் என்று சொன்னதும் மிகவும் சந்தோஷமாக எதிர்பார்த்திருந்தார்...நானும் ஸாஸ்கன் நிறுவனத்தில் டீம் லீடராக இருக்கும் - இப்போது லண்டனில் குப்பை கொட்டும் தலை ஆதியும் சென்று சந்தித்தோம்...உலாத்தல் எழுதும் உவரா இவர் என்று வெள்ளமென மகிழ்ச்சி...மாதவன் மாதிரி பளபளவென இருந்தார்...கானா பிரபாவின் தாயகம் யாழ் என்றதும் அதுவரை வலைபதிவு பற்றி பரிச்சயமில்லாத ஆதி அவரை கேள்விகளால் துளைத்துவிட்டார்...அவரது ஊர் அனுபவங்கள், ரேடியோ அனுபவங்கள் அனனத்துக்கும் மென்மையான சிரிப்புடன் பதில் சொல்லிய அவரது அமைதி மிகவும் கவர்ந்தது...

ஹோட்டல் ரிசப்ஷனில் தீப்பெட்டி வாங்கி ஒரு தம் போட்டேன்...

எங்கே போகலாம் என்று கேட்டதற்க்கு ஆதியே ஒரு ஹோட்டல் சொன்னார்...அங்கு சென்று ஒரு வெட்டு வெட்டிவிட்டு பில் வந்தவுடன் அதிரடியாக அதை கைப்பற்றினார் கானா பிரபா...பிறகு பல விஷயங்களை பேசிக்கொண்டே அவர் காரில் திரும்பினோம்...

வலைப்பதிவு இது போன்ற நட்புக்கு வழிவகுக்குமா என்ற ஆச்சர்யத்துடன் வீடு திரும்பினேன்...சமீபத்தில் "என் இனிய மாம்பழமே" என்று அவர் எழுதிய அருமையான பதிவை பார்த்தவுடன் அட நம்மாளு என்று ஒரு நெருக்கமான தோழமை மனதில் தோன்றியது...

மங்கை

நோய்டா செல்வதற்க்கு முன்பே மின்மடலில் தெரிவித்துவிட்டேன்...அதற்க்கு மிக சமீபத்தில் தான் அவரது மின் மடல் தெரிந்து அவரிடம் சில விஷயங்கள் பேசியிருப்பேன்...திடீர் என்று அவரது மொபைல் எண் எடுத்து பேசி நான் வருகிறேன் என்று சொன்னவுடன் மிக மகிழ்ச்சியுடன் வரவேற்றார்...

நான் தங்கி இருந்ததோ டெல்லி ஜி.கே மார்க்...எங்கள் பாக்டரி மற்றும் அலுவலகமோ கிரேட்டர் நோய்டா தாண்டி - கிட்டத்தட்ட 80 கி.மீ..என்னுடைய பஞ்சாபி ட்ரைவர் ஒரு மங்குனி அமைச்சர் என்பதை கொடுமையாக நிரூபித்தார்...80 ஆவது செக்டார் என்று கூறியதை 18 என்று அரைகுறையாக புரிந்துகொண்டு உத்திரப்பிரதேசத்தினை சுற்றிக்காட்டினார்...காலையில் விமானத்தில் வந்து பாக்டரியில் சுற்றி பார்த்துவிட்டு - லேப்டாப்பை கீழே போட்டுடைத்து - சில பல வேலைகளை செய்து டயர்டாகி ( மொத்தத்தில் நொந்து நூடுல்ஸாகி ) இருந்த என்னை மேலும் கொடுமைசெய்ய துணிந்தார் நமது அமரீந்தர் சிங்..

ஒரு வழியாக மங்கையின் இந்தி அறிவை கொண்டு (ட்ரைவருக்கு பஞ்சாபிதான் தெரியுது) போய் சேர்ந்த போது மங்கை அவர்களின் கணவர் அவர்களின் ப்ளார் வாசலில் நின்று வரவேற்றார்...இவர் எளிமையின் சிகரம்..மிக மென்மையான மனிதர்....ஒரு டாகி அவங்க வீட்ல இருந்ததா நியாபகம்...இவர் நல்லா கோழி எல்லாம் பிடிப்பார் என்று சிறப்பாக அறிமுகம் செய்தாங்க...சப்பாத்தி + பன்னீர் பட்டர் மசாலா மாதிரி ஒன்றை செய்து (!!) தந்தார்கள்...அவங்க பொண்ணு கேம்ஸ் விளையாடிக்கொண்டே இருப்பதில் ஒரு கவலை அவங்களுக்கு.....மற்ற பொது விஷயங்களை பேசிவிட்டு ( வலைப்பதிவு பற்றி எதுவும் பேசாமல்) அலுவலகம் திரும்பியவுடன் பல கேம்கள் கொண்ட ஒரு பைலை அவங்க மெயில் முகவரிக்கு அனுப்பி மேலும் பிரச்சினையை அதிகப்படுத்தினேன் :))

இவங்களோட ஓவர் கோயம்புத்தூர் ஊர்ப்பாசம் தான் இன்னும் குழப்பமாவே இருக்கு...எப்போ பார்த்தாலும் கிரேட் கோவை என்றே சொல்லிக்கிட்டிருப்பாங்க...

லக்கியார்

வலைப்பூ சுனாமி, வலைப்பூ சுந்தர ராமசாமி ( பொறவு, தான் சுஜாதாவும் இல்லை, பாலகுமாரனும் இல்லைங்கறார்), வலைப்பூ சுந்தர ராமசாமி (உபயம் பொன்ஸ்) லக்கியாரை சந்த்திதது இரண்டு மாதம் முன்பு என்று நினைக்கிறேன்...வலைப்பூவில் பலகாலமாக கும்மி அடித்துவிட்டு வேறு வழியே இல்லை என்று மொக்கையான ஒரு காரணத்தை வைத்துக்கொண்டு சென்னைக்கு கிளம்பியாச்சு...தம் போடும் இடத்தில் வேளச்சேரி விஜய நகரை நோக்கி ஓடும் சாக்கடை இருந்தாலும் சில பல நேரத்துக்கு கும்மி அடிக்க முடிந்தது...மொதல்ல தலைமுடியை நீட்டா வெட்டுங்க என்று ஒரு பயங்கரமான அட்வைஸ் கொடுத்துக்கொண்டே சில பல விஷயங்களை பேசினோம்...அதன் பிறகு பல முறை சந்தித்தாகி விட்டது...முத்து தமிழினி வீட்டில் ஒருமுறை, போட்டியில் வென்றவருக்கு காந்தி கடிகாரத்தை அளிக்க ஒரு முறை, ப்ரவுஸிங் செண்டரில் ஒருமுறை என்று...ஆனாலும் முதல் சந்திப்பை நினைவுகூற இந்த பதிவு...

தம் கடையில் கிங்ஸ் இல்லை என்ற போதும் வில்ஸ் பரவாயில்லை என்று கூறும் எளிமையின் சிகரம்...ஒரு திரைப்படத்தில் காருடன் பேசும் ரஜினி போல வண்டி கூட பேசுவார் போல...எதிர் கருத்துடைய வைகோவையும் வாருங்கள் வைகோ என்றழைக்கும் உள்ளம்....தேன்கூட்டில் அப்பாவி அடிமைகளுக்கு என்றெழுதி முதல் பரிசை தட்டிச்செல்லும் திறமை...இனிமேலயாவது எல்லாருக்கும் நல்லவனா இருக்கலாமே என்று எண்ணும் மனோபாவம்...எல்லாருக்கும் வாராதுப்பே...!!!

முத்து (தமிழினி)

லட்சோப லட்சம் ரசிகர்களுக்கு ஒரு மாதம் நிம்மதியை கொடுத்துவிட்டு விடுமுறையில் சென்றிருக்கும் முத்து தமிழினியை சென்ற மாதம் சந்தித்தேன்...அதே சப்பையான காரணத்துக்காக சென்னைக்கு மீண்டும் சென்ற போது, வலைப்பூ சுனாமியாரை அழைத்தேன்...முத்து சென்னையில் தான் இருக்காராம், வாங்க போலாம் என்று...அவரோ, கவிஜர் பாலாபாய் ஊரில் தான் இருப்பதாகவும், அவரையும் தூக்கி போட்டுக்கொண்டு வருவதாகவும் சொன்னார்...கடையில் பாலாபாய் இல்லாமல் தனியாக வந்தார்...பாலா எங்கேயோ போனை கையில் வைத்துக்கொண்டு நிற்பதாகவும், இன்னும் ஒரு மணி நேரத்துக்கு சாரை கிளப்புவது கடினம் (பா.க.ச) என்பது தெரிந்தது தான் மட்டும் வந்ததாக தெரிவித்தார்...

கொடுமையிலும் கொடுமையாக நான் சென்ற பைக் கிக்கர் நான் உதைத்த உதையில் கழன்று ஒடி விட, ஹீரோ ஹோண்டாவை தள்ளி ஸ்டார்ட் செய்ய வேண்டிய கட்டாயத்தில்...இந்த கொடுமையான சமயத்தில் முத்து வீட்டை தேடி கண்டறிந்து அங்கே சென்றால் யாரையோ வைத்து மண்டகப்படி நடத்திக்கொண்டிருந்தார்..நான் சென்றதால் அவர் தப்பினார்...(முன்னாள் வங்கி ஊழியர்)...

பிறகு சுனாமியார் வந்து சேர்ந்ததும், இது யார், அது யார் என்று வழக்கமான பதிவர் சந்திப்பு பேச்சுவார்த்தை நடைபெற்றது...ஆறு மணிக்கு காரை கிளப்பினால் தான் கொடுமையான ட்ராவல்ஸ் / லாரி ட்ராபிக்கில் இருந்து தப்ப முடியும் என்பதால் 20 நிமிடம் கூட நிம்மதியாக பேசமுடியாத கட்டாயம்...வலைப்பூ சின்னக்குத்தூசியை அங்கேயே விட்டுவிட்டு நான் அப்பீட் ஆகினேன்...

முத்து எளிமையின் சிகரம்...யாருடனும் பச்சக் என்று ஒட்டிக்கொள்ளக்கூடிய கேரக்டர்...இன்றைக்கு வலைப்பூ எழுதும் பலரில் பட்டென ஆனித்தரமான கருத்துக்களை வைக்ககூடியவர்...எதிராளியும் சிரிக்க சிரிக்க எழுதுபவர்...ஒருமுறை ஹிந்தி எதிர்ப்பு பற்றிய எனது பதிவில் ஹிந்தி படித்தால் பெரிய ஆள் ஆகலாம் என்று எழுதி இருந்தேன்...(சிறுபிள்ளைத்தனமான கருத்துதான்...) அதன் பதிலாக, ஹிந்தி தெரிந்தால் பெரிய ஆள் ஆகலாம் என்றால் ஏன் ஹிந்திக்காரன் தமிழ்நாட்டில் சோன் பப்டி விக்குறான் என்று தடலடியாக கேட்டு, என்னை கடுமையாக சிரிக்கவும் சிந்திக்கவும் வைத்தவர்...அம்புட்டுதேன் இந்த பதிவு....


இன்னும் சில பதிவர்களின் அனுமதியோடு, அவர்களை சந்தித்த விவரம் பற்றி எழுதுவேன்...ஆனால் அதில் முதல் பதிவு கவிஞர் பாலபாரதி பற்றியதாக இருக்கும்...(இவரிடம் அனுமதி தேவை இல்லை...நான் பா.க.ச. உறுப்பினர் , பெங்களூர் கிளை அலுவலகம்)

இப்போதைக்கு வர்ட்ட்டா...