போர்வை போர்த்தினால் குளிரடங்குமா, தருமடி விழுமா?

நான் படித்தது புனித வளனார் உள்விடுதி, கடலூர்...(St.Josephs)

நான் +2 வரை படித்த காலகட்டத்தில் (1990 முதல் 1996) பல அனுபவங்களை சந்தித்தேன்...

நான் இங்கே தங்கி படித்தேன் ( Resident Evil). வருடத்தில் இரண்டு மூன்று முறை மட்டுமே விடுமுறை, சொந்த ஊருக்கு போகலாம்..மற்ற நாட்கள் அனைத்தும், காம்பவுண்டு கேட்டை தாண்டி வெளியே போக முடியாது....

இங்கு பாதிரியார்கள், மிகவும் கண்டிப்பானவர்கள்...

குறிப்பிட்ட நேரத்துக்கு குளிக்க வேண்டும்(5:45 to 5:55), குறிப்பிட்ட நேரத்துக்கு விளையாட வேண்டும்(4:30 to 5:40), , குறிப்பிட்ட நேரத்துக்கு படிக்க வேண்டும்,மேலும் குறிப்பிட்ட நேரத்துக்கு தூங்கி(9:30 to 5:30), , குறிப்பிட்ட நேரத்துக்கு எழும்ப வேண்டும்(5:30)...

பிறகு குறிப்பிட்ட நேரத்துக்கு சர்ச்சுக்கும் செல்லவேண்டும்..

இதில் ஏதாவது தவறிழைத்தோம் என்றால் கடுமையான தண்டனைக்கு ஆட்பட நேரிடும்....

இதே பள்ளியில் மற்ற மதத்தினர் தங்கும் ஹாஸ்டல் இருந்தது...அங்கு இந்த கட்டுப்பாடுகள் எல்லாம் இல்லை...'வெட்டிப்பயல்' போல அங்கு படித்தவர்கள் சொல்வார்கள்...

விஷயத்துக்கு வருவோம்...உள்விடுதி தலைவராக இருந்த ஒரு பாதிரியாரின் அழிச்சாட்டியம் எல்லை மீறியது...

பிரம்புகளை நீளம் நீளமாக வைத்துக்கொண்டு,உணவு முடித்து படிக்கும் அறைக்கு லேட்டாக வருபவை விளாசுவது, படிக்கும் அறையில் பக்கத்தில் இருப்பவருடன் பேசுபவரை பிரித்து மேய்வது என்று கொடுமைமீது கொடுமை செய்தார். அவர் பெயரை வெளியிட விரும்பவில்லை...

எவ்வளவு நாள்தான் பொறுப்போம் நாங்களும்...

அவரை மாணவர்கள் பிரித்து மேய்வது என்று முடிவெடுத்தனர்...

திட்டம் வகுக்கப்பட்டது..

பாதிரியாரை கடுமையாக கண்காணித்தோம்...

இரவு உணவு உண்பது எத்தனை மணிக்கு, படுக்கைக்கு வருவது எத்தனை மணிக்கு, ரவுண்ஸ் வருவது எத்தனை மணிக்கு, வெளியே உலாவுவது எத்தனை மணிக்கு என்று அனைத்தையும் கண்காணிக்க தனி தனி குழு அமைக்கப்பட்டது...

வெளியே இருந்து பள்ளிக்கு வரும் மாணவர்கள் மூலமாக சிறிய விசில்கள் வாங்கப்பட்டன...

திட்டம் இது தான்..இரவு உணவு முடிந்து பாதிரியார் அறைக்கு செல்லும் வழி, மாணவர்களின் நீண்ட படுக்கை அறையை ஒட்டி இருந்தது. அதன் மூலம் கதவை திறந்துகொண்டு அவர் செல்வார்..பத்து மீட்டர் நீளமுள்ள அந்த பாதைக்கு பின் கதவு வருகிறது. அந்த கதவை திறந்துகொண்டு சென்றால் அவரது அறை...

அங்கே சிறிய கயிறுகளால் செய்யப்பட்ட வலையை வைப்பது, அவர் தடுமாறி விழும் நேரம் போர்வையால் மூடி விடுவது..

அவர் வந்த கதவை ஒருவர் மூடிவிடுவது...இதன் மூலம் நீண்ட பால்கணியில் பாதிரியார் விழுந்துகிடப்பார்...உடலெங்கும் சிக்கிய கயிறுகள் எப்படி வந்தன என்று சிந்திப்பதற்க்குள், இரண்டு பெரிய போர்வைகளை கொண்டு மூடிவிடுவது....

பிறகு கையாலோ, பிரம்பாலோ, மனித உடலில் அடித்தால் வலிக்கும் என்று பாதிரியாருக்கு காட்டுவது...

தேங்காய் நார்களை கொண்டு கயிறு தயாரிக்கும் பணி ஒரே நாளில் நிறைவு பெற்றது..

அந்த நாளும் வந்தது...

மணி சரியாக ஒன்பது நாற்பது...

தயாராக காத்திருந்த விழிகள் மொத்தம் பத்து ஜோடி....ஒவ்வொரு விழிகளை தாங்கி இருந்த இளம் உடல்கள், தவறு செய்தோ, செய்யாமலோ, பாதிரியாரால் பிரம்பாலோ, கையாலோ புண்ணாக்கப்பட்டவை...

சிறிய விசில் ஓசை மென்மையாக காற்றை கிழித்துக்கொண்டு வந்தது...

பாதிரியார், மாணவர்களின் அறையை மூடிக்கொண்டு வெளியே வந்தார்...தன் அறைக்கு போகும் கதவை நோக்கி சாதாரண வேகத்தில் நடந்தார்...

வலை அதன் காரியத்தை செய்தது...

பத்து பேர், இரண்டு போர்வைகளோடு பாய்ந்தனர்..முழுவதுமாக மூடப்பட்டார் பாதிரியார்..மங்கென தலையில் விழுந்த அடி, மேற்க்கொண்டு அவர் எதுவும் கத்தாமல் பார்த்துக்கொண்டது...

எல்லாம் நிறைவேறிற்று....

கடந்த மாதம் ஒரு பள்ளித்தோழரை சந்தித்தேன்...அவர் அதே பள்ளியில் ஆசிறியராக பணிபுரிகிறார் இப்போது...

நமது அன்புக்குரிய பாதிரியார்...மாணவர்களை கடுமையாக தண்டிப்பதை நிறுத்தி பதினைந்து ஆண்டுகள் ஆகிறதாம்...

மென்மையாக சிரித்தேன்...

இருக்காதா பின்ன, பசங்க எல்லாம் திருந்திட்டாங்கப்பா....பாதிரியாரும் தான்...என்றேன்...